เว็บสล็อตออนไลน์ นับตั้งแต่ก่อตั้งมหาวิทยาลัยแห่งแรก ขึ้นเมื่อ เกือบพันปีที่แล้ว เสรีภาพในการแสวงหาความรู้ทางปัญญาได้กลายเป็นค่านิยมหลักสำหรับอาจารย์ นักศึกษา และสถาบันการศึกษา เสรีภาพในการไต่สวนมีความสำคัญมากขึ้นในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและการปฏิรูปตลอดจนการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์เนื่องจากการมุ่งเน้นไปที่เสรีภาพในการคิดและการสอบสวนเชิงวิพากษ์หลังจากช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เหล่านี้ เสรีภาพในการไต่สวนมีความสำคัญมากขึ้นเมื่อมหาวิทยาลัยเปลี่ยนจากลัทธินักวิชาการ ซึ่งเน้นการให้เหตุผลแบบวิภาษเป็นแนวทางหลักในการสอน
ไปสู่มนุษยนิยม ซึ่งเน้นการคิดเชิงวิพากษ์และการสังเกตเชิงประจักษ์
เนื่องจากโดยนิยามแล้ว การศึกษาระดับอุดมศึกษาเป็นสภาพแวดล้อมที่ผลิตและบริโภคความรู้ใหม่ ดังนั้น เสรีภาพในการมีส่วนร่วมในการสอบสวนทางปัญญาจึงมีความจำเป็นต่อวัตถุประสงค์ของการศึกษาระดับอุดมศึกษา ต่อภารกิจของสถาบันอุดมศึกษา และหน้าที่ทางวิชาชีพของ บุคคลที่เกี่ยวข้องในกระบวนการสอน การเรียนรู้ และการวิจัย
หากปราศจากเสรีภาพทางวิชาการ การคิดเชิงวิพากษ์ก็ไม่สามารถปลูกฝังได้ และหากไม่มีการคิดเชิงวิพากษ์ การเรียนรู้ที่สูงขึ้นก็ไม่สามารถหล่อเลี้ยงได้ ด้วยเหตุนี้ เมื่อพิจารณาจากศูนย์กลางของการเรียนรู้ในระดับอุดมศึกษา จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่เสรีภาพทางวิชาการเป็นส่วนสำคัญของการศึกษาระดับอุดมศึกษาตั้งแต่เริ่มก่อตั้ง
การกำหนดเสรีภาพทางวิชาการและความเป็นอิสระของสถาบัน
ตามKemal Gürüzอดีตประธานสภาอุดมศึกษาแห่งตุรกี สถาบันอิสระและการปกครองตนเองเป็นสิทธิของมหาวิทยาลัยที่จะตัดสินใจว่าจะบริหารสถาบันของตนอย่างไรให้ดีที่สุดโดยปราศจากการแทรกแซงอย่างไม่สมเหตุสมผล (เช่น ในการแต่งตั้งและส่งเสริมบุคลากรทางวิชาการและความเป็นผู้นำ ในการพิจารณาการรับเข้าเรียน และข้อกำหนดในการสำเร็จการศึกษา ในการจัดเตรียมหลักสูตรและโปรแกรมหรือบริการอื่นๆ ในการกำหนดโครงสร้างและนโยบายขององค์กร และในการจัดสรรทรัพยากรต่างๆ)
ในทางกลับกัน เสรีภาพทางวิชาการเป็นสิทธิส่วนบุคคลของอาจารย์และนักศึกษาในการมีส่วนร่วมในการผลิต การบริโภค และการเผยแพร่ความรู้โดยไม่มีข้อจำกัดที่ไม่สมเหตุสมผล
หลักเสรีภาพทางวิชาการมาจากแนวคิดเรื่องเสรีภาพทางความคิดซึ่งเป็นสิทธิมนุษย
ชนขั้นพื้นฐาน เสรีภาพทางวิชาการจึงหมายถึงเสรีภาพในการสอนและเสรีภาพในการเรียนรู้ ซึ่งทั้งสองอย่างนี้เป็นศูนย์กลางของการทำงานที่เหมาะสมและจุดประสงค์ของการศึกษาระดับอุดมศึกษา เสรีภาพทางวิชาการจึงได้รับการคุ้มครองอย่างกว้างขวางจากนโยบายและกฎระเบียบของสถาบัน โดยข้อตกลงการเจรจาร่วมกัน และโดยประวัติศาสตร์อันยาวนานของประเพณีและประเพณีทางวิชาการ
แม้ว่าเสรีภาพทั้งหมดมาพร้อมกับความรับผิดชอบและข้อจำกัดร่วมกัน ด้วยการนำแบบจำลอง Humboldtian มาใช้ของการศึกษาระดับอุดมศึกษา (นั่นคือ การบูรณาการการเรียนการสอนและการวิจัย) ในช่วงศตวรรษที่ 19 หลักการของเสรีภาพทางวิชาการกลายเป็นสิ่งที่ขัดขืนไม่ได้ โดยผ่านกระบวนการผลิตและการบริโภคความรู้ที่สถาบันการศึกษาทำหน้าที่เป็นชุมชนวิชาการสำหรับการสนทนาทางปัญญา การอภิปราย และการอภิปราย
นอกจากนี้ ในทางปฏิบัติ เสรีภาพทางวิชาการเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเรียนรู้ตามการสอบถามซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของการไต่สวนตามความเห็นอกเห็นใจและทางวิทยาศาสตร์ เสรีภาพทางวิชาการจึงเป็นนัยในความสามารถในการสร้างความรู้ใหม่
สำหรับอาจารย์ ซึ่งรวมถึงสิทธิในการสืบเสาะทางปัญญาที่เกี่ยวข้องกับสาขาวิชาของตนและสอนในรูปแบบที่เห็นว่าเหมาะสมที่สุดสำหรับหลักสูตรและสอดคล้องกับค่านิยมหลักและพันธกิจของมหาวิทยาลัย สำหรับนักเรียน ซึ่งรวมถึงสิทธิในการสรุปผลและแสดงความคิดเห็นของตนเอง สล็อตออนไลน์
